Τήνος η τιμημένη!

Η Τήνος λέγεται και «τιμημένη» γιατί έχει το ναό με τη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας.

Είναι ένα νησί μακρύ και στενό. Για το στενόμακρο σχήμα της που μοιάζει με φίδι, τον παλιό καιρό τη λέγανε «Οφιούσα».

Όπως και άλλες Κυκλάδες, η Τήνος βρέθηκε κάτω από τους Ρωμαίους, τους Φράγκους και τους Τούρκους και πήρε μέρος στην Ελληνική Επανάσταση.

Σήμερα είναι γνωστή για τον ωραίο ναό της και τη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας. Κάθε χρόνο, το Δεκαπενταύγουστο που γιορτάζει η χάρη της, πηγαίνει κόσμος και κοσμάκης στην Τήνο να προσκυνήσει τη θαυματουργή εικόνα. Είναι πολλές χιλιάδες που ξενυχτούν όπου να’ ναι. Ακόμα και μέσα στο ναό.

Ο θρύλος λέει πως το 1821, τότε που μόλις είχε κηρυχτεί η Ελληνική Επανάσταση, ένας γερο-κηπουρός, ο μπάρμπα - Μιχάλης Πολυζώης είδε στον ύπνο του τη Θεοτόκο που του μίλησε. Του είπε να πάει να σκάψει το χωράφι του συντοπίτη του Αντώνη Δοξαρά για να βρει την εικόνα της.

Ο μπάρμπα- Μιχάλης το’ κανε, όμως δεν βρήκε τίποτα. Η εικόνα βρέθηκε αργότερα, το καλοκαίρι του 1822. Τότε, μια καλόγρια της μονής Παναγίας Κεχροβουνίου, που λεγόταν Πελαγία (Λουκία Νεγρεπόντη κατά κόσμο), είδε την Παναγία στον ύπνο της πολλές φορές. Και κάθε φορά η Παναγία της έλεγε να πάει να παρουσιαστεί στους Δημογέροντες και να τους πει να κάνουν λεπτομερή έρευνα στο χωράφι του Αντώνη Δοξαρά και θα βρούνε την εικόνα.

Η καλόγρια παρουσιάστηκε στους Δημογέροντες και η έρευνα άρχισε αμέσως. Σκάψανε το χωράφι του Αντώνη Δοξαρά απ’ άκρη σ’ άκρη, όμως και πάλι δε βρέθηκε η εικόνα. Το μόνο που βρήκαν ήταν τα θεμέλια αρχαίου ναού κι ένα ξεροπήγαδο.

Έπειτα από λίγους μήνες, έπεσε πανούκλα στην Τήνο. Τρομοκρατημένοι οι Δημογέροντες αποφάσισαν να χτίσουν στο μέρος που είχαν σκάψει, ένα μικρό ναό για να λυπηθεί τον τόπο η Παναγία και να τους σώσει από το κακό.

Τη μέρα που γινόταν η ιεροτελεστία για το θεμέλιο λίθο, όσοι βρίσκονταν εκεί πρόσεξαν πως το ξεροπήγαδο είχε γεμίσει με δροσερό νερό. Αυτό το θεώρησαν καλό σημάδι και όλοι οι κάτοικοι του νησιού δώσανε ότι μπορούσανε ο καθένας τους, για να προχωρήσει το χτίσιμο του ναού όσο γινόταν πιο γρήγορα.

Κι εκεί που οι εργάτες σκάβανε, ο κασμάς ενός εργάτη χτύπησε στην εικόνα και την έκοψε στα δυο.

Ο εργάτης που λεγόταν Μανόλης Μάτσας ή Σπανός, έσκυψε να δει τι ήταν αυτό που χτύπησε ο κασμάς του, κι έβγαλε από τα χώματα την εικόνα που είχε γίνει δυο κομμάτια.

Τα πάστρεψε κι ύστερα προσπάθησε να σμίξει τα δυο κομμάτια, για να μπορέσει να διακρίνει τι εικόνα παρουσίαζαν. Και τι να δει. Εκεί, μπροστά στα μάτια του, τα δυο κομμάτια, μόλις άγγιξαν το’ να πάνω στ’ άλλο, κόλλησαν από μοναχά τους. Ήταν αλήθεια κάτι απίστευτο. Η εικόνα που ο κασμάς του εργάτη είχε κόψει στα δυο, φαινόταν ακέρια, απείραχτη. Δεν είχε ούτε μια παραμικρή χαραγματιά.