Ο μύθος της Φλαντρώς στη Σκιάθο!

Η Σκιάθος ήταν από τον αρχαίο καιρό ελληνική. Πήρε μέρος στον πόλεμο κατά των Περσών. Ύστερα τράβηξε τα κακά που τραβήξανε και τα άλλα νησιά. Είχε να κάνει με διάφορους αφέντες. Τέλος ελευθερώθηκε με την Ελληνική Επανάσταση.

Σήμερα, η Σκιάθος είναι ένα νησί τουριστικό. Έχει ωραίες αμμουδιές. Όμως, παρ’ όλα τα καινούρια αυτά συστήματα, οι κάτοικοι της  κρατάνε τα παλιά. Έχουν πολύ όμορφες λαϊκές παραδόσεις. Μύθους και θρύλους που σου τους διηγούνται πρόθημα.

Ένας από τους πιο όμορφους θρύλους της Σκιάθου είναι ο μύθος της Φλαντρώς. Είναι η ιστορία μιας αρχοντοπούλας που απολιθώθηκε τα παλιά χρόνια. Ακόμα και σήμερα βλέπουμε, κοντά στο νησί, μια ξέρα με ανθρώπινο σχήμα που τη βρέχει η θάλασσα.

Τον παλιό καλό καιρό ήταν μια κόρη αρχοντοπούλα που τη λέγανε Φλαντρώ. Το όνομα αυτό πάει να πει μια που αγάπησε ολόψυχα τον άντρα της. Αγάπησε τόσο πολύ τον άντρα της, που χάθηκε γι’ αυτό κι έγινε πέτρα.

Εκείνο τον καιρό, ένας καραβοκύρης, ένα όμορφο παλικάρι, αγάπησε τη Φλαντρώ και τη γύρεψε να την πάρει γυναίκα του. Αρραβωνιαστήκανε. Ο καραβοκύρης σκάρωσε ένα καινούριο καράβι. Έγινε ο γάμος. Και σαν έγινε ο γάμος, έριξε το καράβι στο γιαλό και πήγε ταξίδι.

Τότε η Φλαντρώ κατέβηκε στο γιαλό ν’ αγναντεύει το καράβι. Ο καημός της που έφευγε ο άντρας της ήταν αβάσταχτος. Αγνάντευε το καράβι που έφευγε κι έκλαιγε πικρά.

Τα δάκρυα της πέσανε στη θάλασσα και τα κύματα πικράθηκαν, φαρμακώθηκαν, θυμώσαν και αγρίεψαν. Στο δρόμο, που βρήκαν το καράβι, το βούλιαξαν κι έπνιξαν τον άντρα της Φλαντρώς.

Το παλικάρι χάθηκε για πάντα και κανείς δεν ήξερε τι είχε γίνει εκεί έξω στις θάλασσες. Η Φλαντρώ πήγαινε και ξαναπήγαινε σ’ αυτόν τον έρημο γιαλό και παραφύλαγε κι αγνάντευε. Πέρασαν μήνες, πέρασε χρόνος, περάσανε δυο , τρία και το καράβι δε φάνηκε πουθενά. Η Φλαντρώ έκλαψε τόσο πολύ που τα μάτια της στέγνωσαν και δεν είχε πια δάκρυ να χύσει. Καταράστηκε τη θάλασσα και παρακάλεσε το Θεό να την κάνει πέτρα για να μην νιώθει πια τίποτα και να μην καίγεται η καρδιά της.

Ο Θεός τη λυπήθηκε και την έκανε βράχο. Ακόμα και σήμερα βλέπει κανείς δίπλα στο νησί μια ξέρα με ανθρώπινο σχήμα, που έχει τριφτεί από τα κύματα εδώ και χιλιάδες χρόνια. Άμα ζυγώσει κανείς στην ξέρα, ακούει το κύμα να χτυπάει και να βογκάει πάνω της. Και το βογκητό της Φλαντρώς γίνεται ένα με το βογκητό της θάλασσας.