Η Δήλος και ο ναός του Απόλλωνα!

Η Δήλος είναι πολύ κοντά στη Μύκονο. Το όνομα «Δήλος» το πήρε γιατί δηλώθηκε άξαφνα μια μέρα. Ενώ πριν βρισκόταν κρυμμένη κάτω από τα νερά της θάλασσας, εκείνη τη μέρα βγήκε στην επιφάνεια.

Σύμφωνα με όσα γράφει η μυθολογία, αυτό έγινε για χάρη της Λητώς που γύρευε αλαλιασμένη έναν τόπο για να γεννήσει τον Απόλλωνα, το γιο του Δία. Ξέρουμε πως ο Δίας δεν ήταν πιστός στην Ήρα. Είχε πολλές φιλενάδες και μια από όλες ήταν η Λητώ. Η Ήρα δεν μπορούσε να το χωνέψει. Ζηλιάρα καθώς ήταν, απαγόρευσε σε όλη τη γη να δεχτεί τη Λητώ. Κανένας τόπος, καμιά χώρα, κανένα νησί δεν κοτούσε ν’ αφήσει τη Λητώ να πατήσει το πόδι της στο χώμα του. Όλοι φοβούνταν την οργή της παντοδύναμης Ήρας. Τόποι, χώρες, νησιά, όλοι διώχνανε τη Λητώ αλύπητα.

Η δόλια πήγαινε από τόπο σε τόπο, και από νησί σε νησί απελπισμένη. Κι εκεί που δεν το περίμενε, βλέπει άξαφνα να βγαίνει από τα νερά της θάλασσας ένα νησί. Ήταν η Δήλος που άφησε τη Λητώ να καταλαγιάσει στο χώμα της και να γεννήσει το παιδί της. Το μόνο που ζήτησε η Δήλος από τη Λητώ για να της κάνει αυτή τη χάρη ήταν να της δώσει την υπόσχεση πως ο γιος της και ο γιος του Δία, θα έχτιζε στο νησί ένα ναό που θα ξεπερνούσε όλους τους άλλους ναούς της Ελλάδας στη φήμη και στη λαμπράδα.

Η Λητώ έδωσε την υπόσχεση. Αμέσως το νησί, που έπλεε μπροστά της σαν βαρκούλα, στάθηκε ακίνητο. Είχανε βγει διαμαντένιοι στύλοι από το βάθος του βουνού και το στηρίξανε. Το χώμα του γέμισε λουλούδια.

Στη Δήλο η Λητώ γέννησε τον Απόλλωνα και αργότερα την Άρτεμη. Ο ναός χτίστηκε και η Δήλος έγινε το κέντρο της λατρείας του Απόλλωνα. Κάθε χρόνο, γινόταν εκεί θρησκευτικές γιορτές με μουσικούς και γυμναστικούς αγώνες. Το νησί έγινε ξακουστό σε όλο τον κόσμο γι’ αυτές τις γιορτές και για το Μαντείο του που δήλωνε το κάθε τι. Εκεί μπορούσες να μάθεις ακόμα και τα πιο κρυφά και σκοτεινά μυστήρια.

Σήμερα βρίσκονται στη Δήλο ένα σωρό εντυπωσιακά λείψανα της λαμπρής αυτής εποχής. Είναι το ιερό και ο ναός του Απόλλωνα, ο ναός της Άρτεμης, η μεγαλόπρεπη αγορά, διάφορες κατοικίες με τα ωραία μωσαϊκά τους. Είναι και τα τεράστια λιοντάρια που στέκονται στην αράδα. Σαν σκοποί που φυλάνε ακόμα τον χαμένο και λαμπρό εκείνο θησαυρό.