Ο Μύθος της Σίφνου!

Η Σίφνος είναι ένα νησί που βγάζει μέταλλα. Τον αρχαίο καιρό ήταν ξακουστή γιατί έβγαζε ακόμα και πολύτιμα μέταλλα, μάλαμα και ασήμι. Με τα χρυσωρυχεία και τα αργυρωρυχεία της είχε πλουτίσει.

Αργότερα, ίσως γιατί τα πλημμύρισε η θάλασσα, η Σίφνος φτώχυνε. Οι κάτοικοι της φεύγανε γυρεύοντας αλλού καλύτερη τύχη. Το νησί κόντεψε να μείνει έρημο.

Πιο μετά κάπως βολεύτηκαν τα πράγματα. Η Σίφνος βγάζει πάντα μέταλλα. Κάτι αξίζουν κι αυτά κι ας μην είναι μάλαμα και ασήμι. Ύστερα έχει πολύ ωραίο κλίμα. Η ζωή είναι ευχάριστη. Γι’ αυτό φαίνεται παράδοξο που οι κάτοικοι της παραπονιούνται και λένε:

-         Όλα καλά, δε λέμε, όμως το Μάρτη είναι αδύνατο να ζήσει κανείς σε τούτο το νησί.

Και σου εξηγούν κιόλας γιατί ο Μάρτης είναι τόσο κακότροπος.

Μια φορά, λένε, τότε που οι μήνες ήταν ακόμα εργένηδες, μαζεύτηκαν μια μέρα στη Σίφνο και αποφασίσανε να βρει ο καθένας τους από μια γυναίκα. Να τη βρει και να την παντρευτεί για να μην είναι έτσι έρημος και σκοτεινός χωρίς καμιά παρηγοριά στο σπιτικό του. Όλοι τους βάλανε προξενητάδες και βρήκανε ο καθένας τους τη δικιά του. Ο Μάρτης όμως γελάστηκε και πήρε μια χανούμισσα. Κάποιος Σιφναίος του είπε πως οι Τουρκάλες είναι όμορφες. Ο Μάρτης τον πίστεψε και πήρε τη χανούμισσα ανεξέταστα.

Ω Μεγαλοδύναμε, τι έγινε τη βραδιά που η γυναίκα έβγαλε το γιασεμάκι που έκρυβε τη μούρη της. Ο Μάρτης τραβούσε τα μαλλιά του από τον καημό του κι έκλαιγε σαν μωρό παιδί. Η γυναίκα του ήταν άσχημη, γριά, κουτσοδόντα και δεν είχε ούτε μια τρίχα στο κεφάλι της από τα γεράματα.

-        - Μωρή πανούκλα, της λέει θυμωμένος, να μη γυρνάς να με θωρείς γιατί θα σε ξαντερίσω.

Η γυναίκα του όμως δεν τον άκουσε. Δεν ήταν μόνο άσχημη, είχε και δικό της κεφάλι. Λες και το κάνει επίτηδες και από τότε γυρνάει και τον θωρεί ολοένα.

Κάθε φορά που γίνεται αυτό, ο Μάρτης από το θυμό του αμολάει τους αέρηδες και τις βροχές και φουσκώνει τις θάλασσες. Πιο πολύ από αλλού, χαλάει τον κόσμο στη Σίφνο. Έχει φούρκα εκείνον τον Σιφναίο που του είπε πως οι Τουρκάλες είναι όμορφες και βγάζει το άχτι του πάνω στο νησί. Κάθε χρόνο, όταν έρθει ο καιρός του, λυσσομανάει, λες και θα τινάξει τη Σίφνο στο αέρα.