Ο μύθος της Ικαρίας!

Η Ικαρία είναι γνωστή από την αρχαιότητα για τις ιαματικές ραδιενεργές πηγές της. Τον παλιό καιρό είχε άλλο όνομα. Τη λέγανε Μάκρις ή Δολίχη επειδή είχε στενόμακρο σχήμα. Αργότερα ονομάστηκε Ικαρία από τον Ίκαρο, το γιο του Δαίδαλου, που έπεσε από ψηλά στη θάλασσα και πνίγηκε κοντά στο νησί.

Η μορφή της ιστορίας του Ίκαρου είναι διαφορετική στη λαϊκή παράδοση, από τον αρχαίο μύθο. Όμως, παρ’ όλα αυτά. Μας δείχνει για άλλη μια φορά πόσο στενά δεμένες είναι οι λαϊκές παραδόσεις μας με την αρχαιότητα και τη μυθολογία.

Τον παλιό καιρό, λέει η ιστορία, ήταν στην Κρήτη ένας βασιλιάς που είχε ένα πολύ μεγάλο παλάτι με εννιακόσιες ενενήντα εννιά καμάρες. Όλες αυτές οι καμάρες άνοιγαν με το ίδιο κλειδί και μέσα σε μια από αυτές είχε κρυμμένη ο βασιλιάς τη μονάκριβη κόρη του που τη λέγανε Χιόνα.

Επειδή σαν πατέρας, ήθελε η κόρη του να παντρευτεί με το καλύτερο, το πιο άξιο και το πιο θαρραλέο παλικάρι του κόσμου, έβγαλε λόγο και είπε:

Την κόρη μου τη Χιόνα θα την δώσω σε εκείνον που θα κατορθώσει να την βρει μέσα στο παλάτι. Όποιος όμως δεν τη βρει την έχει άσχημα. Θα του κόψω το κεφάλι.

Πήγανε λοιπόν Ρηγάδες πολλοί και βασιλόπουλα και όλοι σκοτωθήκανε. Κανένας δεν κατάφερε να βρει τη Χιόνα. Μέσα στο απέραντο παλάτι όλοι αυτοί μπαινόβγαιναν από καμάρα σε καμάρα, μπερδεύονταν και χάνονταν χωρίς να βρούνε τη βασιλοπούλα και ο βασιλιάς τους έκοβε το κεφάλι.

Μετά από πολλά, αποφάσισε να δοκιμάσει την τύχη του και ο Ίκαρος, το βασιλόπουλο του νησιού Μάκρις. Πήγε με τον πατέρα του στην Κρήτη πετώντας με τα φτερά που τα είχανε φτιάξει μοναχοί τους από φτερούγες πουλιών και τις είχανε κολλήσει με κερί.

Ο Ίκαρος είχε μαζί του κι ένα κουβάρι σπάγκο. Του το είχε δώσει η μάνα του και τον είχε ορμήνεψει τι να το κάνει.

-         Θα δέσεις το σπάγκο, του είχε πει, σε κάθε καμάρα από τις πολλές που έχει το παλάτι στην Κρήτη. Έτσι θα μπορέσεις να βρεις το δρόμο σου από καμάρα σε καμάρα βγαίνοντας. Δεν θα έχεις φόβο να χαθείς.

Με το σπάγκο που του έδωσε η μάνα του, ο Ίκαρος τα κατάφερε να βρει τη βασιλοπούλα και να την πάρει γυναίκα του. Από τη χαρά του που τα κατάφερε τόσο καλά, εκεί που πετούσε με τον πατέρα του και τη βασιλοπούλα γυρίζοντας στο νησί του, έκανε σαν τρελός. 

Πετούσε ψηλά, όλο και πιο ψηλά. Κόντευε να φτάσει στον ήλιο. Είχε ξεχάσει πως ο πατέρας του τον είχε κάνει προσεχτικό και του χε πει να μην πετάει ψηλά. Να βρίσκεται πάντα πολύ κάτω από τον ήλιο.

Πετούσε, πετούσε όλο πιο ψηλά ο Ίκαρος. Βρισκόταν πολύ κοντά στον ήλιο. Κι εκεί που δεν το περίμενε, οι καυτερές αχτίδες λιώσαν το κερί. Τα φτερά διαλύθηκαν. Και ο Ίκαρος έπεσε κοντά στο νησί του στη θάλασσα και πνίγηκε.

Η Χιόνα λυπήθηκε κατάκαρδα που έχασε τον άντρα της. Για να μη βλέπει το μέρος που πνίγηκε ο Ίκαρος, έφυγε από την Ικαρία και πήγε σ’ ένα άλλο νησί, που το όνομα της Χιόνας, ονομάστηκε Χίος.